Oud en vertrouwd.

Geplaatst in Omgeving, Persoonlijk, Thuisfrontmissie, Thuisfrontmrs. door

“Meisje, is je vriend al weg?”

Terwijl ik in de gang mijn jas ophang aan de kapstok waar de jas van haar man hangt, alsof hij morgen terug zal keren, hoor ik vanuit de woonkamer haar vertrouwde stem. Zij en ik hebben een klik met elkaar. Zelden kom ik deze klik tegen binnen mijn werk.  Maar we begrijpen elkaar zonder een woord te wisselen. Iedere keer als ik binnenkom, vraagt ze naar mijn leven. Bezorgd en met belangstelling. “Is hij thuis of is hij weg?” Ze snapt wat er soms in me om gaat. Haar stem is als een gouden lijstje om een prachtige foto, prachtig maar breekbaar. Haar zachte ‘G’ zorgt ervoor dat woorden vriendelijk klinken. Anders dan die van andere vrouwen  hier in het oosten, waar woorden niet worden afgemaakt en delen worden ingeslikt.

Haar man is niet thuis. Hartfalen en nierfalen was de diagnose. Nog een week of drie werd hem gegeven. Inmiddels zijn de drie weken maanden geworden. Zij bezoekt haar man dagelijks in het hospice, daar waar stilte nog stilte is. Gek genoeg, in die zieke nieren en in dat zieke hart zit een veteraan verscholen. Een veteraan die in deze stad verzeild is geraakt doordat hij werd opgeroepen. Een veteraan die in zijn functie het leven van anderen gered heeft en nu vecht voor dat van zichzelf. Opgeven is geen optie.

En toch zal zij hem ooit moeten laten gaan. Het duurt haar lang, geeft ze in alle eerlijkheid toe. “Het is goed zo, het is geen doen meer”. Ik vind het mooi om te zien hoe “thuisfront-zijn” een onmiddellijke en onzichtbare band schept tussen twee vrouwen. De zestig jaren leeftijdsverschil doen niet ter zake. Met een zucht beaam ik haar woorden, ik begrijp wat ze bedoelt. Ik zou haar zo graag willen vragen: “Meisje, is je vriend al weg?”

Update:

Inmiddels is haar man overleden. Ze is erg verdrietig maar ook erg opgelucht. Met name de laatste week is verschrikkelijk zwaar geweest. Hij heeft genoeg gestreden, in het verleden en de afgelopen maanden. Wat is het dan mooi dat iedereen vrede kan hebben. Ik hoop dat hij “daar” krijgt wat hij verdient.

Zij is overigens een schat. Ik belde om te condoleren, 3x raden wat ze vroeg….

7 gedachtes over “Oud en vertrouwd.”

  1. Mooi stukje. Mijn oudste vriendin, mijn lieve buuf, zit ook in de situatie dat haar man al een paar keer op sterven lag maar er telkens weer bovenop komt, steeds een beetje minder. Triest om te zien, zwaar voor haar. Net als jij met deze mevrouw heb ik met haar een klik. Elkaar te begrijpen, te kunnen steunen, een lach te kunnen bezorgen, dat is fijn.

    Like

    Beantwoorden

    • Bedankt voor je reactie Sanneke. Wat een heftige situatie zeg, van je vriendin. Veel sterkte gewenst!Ik vind het hele proces van aftakelen zo naar om te zien, al heb ik dit vanuit mijn werk vaak genoeg vanaf de zijlijn bekeken. Het brengt zoveel verdriet met zich mee maar aan de andere kant soms ook rust. Het is fijn om een klik te hebben met mensen, om zo te kunnen delen.

      Like

      Beantwoorden

  4. Wow. Prachtig beschreven. Je lief laten gaan en weten dat hij niet meer terug zal komen. Zo dichtbij maar ook zo ver weg. Wat een sterke vrouw moet ze zijn. Wens haar maar veel sterkte van een andere thuisfronter. Bijzonder hoe ze ook zo betrokken bij je is. Onzichtbaar deel je zoveel. Mooi dat jij ook iets in haar leven kan betekenen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie